Oferta

Laryngologia

Adenotomia

to zabieg polegający na ścięciu nadmiaru tkanki limfatycznej migdałka gardłowego, nazywanego popularnie trzecim migdałkiem. Jest to jeden z najczęściej wykonywanych zabiegów laryngologicznych. Migdałek gardłowy ulega przerostowi w związku z nawracającymi infekcjami górnych dróg oddechowych, jednak nie każdy przerost wymaga leczenia operacyjnego. Najczęściej problem ten dotyczy dzieci między 3 – 9 rokiem życia, natomiast powyżej 15 roku życia w związku z zanikiem tkanki limfatycznej zwykle mija.

Zabieg adenotomii jest wykonywany w znieczuleniu ogólnym. Jest to stosunkowo prosta procedura, trwająca około 20minut. Polega na ścięciu (redukcji) tkanki limfatycznej migdałka gardłowego specjalnym nożem – adenotomem. Krwawienie po zabiegu zwykle jest nieznaczne i ustępuje samoistnie, a rana szybko się goi. Po zabiegu pacjent pozostaje pod obserwacją do czasu ustąpienia działania leków znieczulających. Przez kilka godzin nie można nic jeść, ani pić. Zwykle po kilku godzinach po zabiegu możliwy jest wypis do domu. Stan kliniczny dzieci po zabiegu zwykle jest bardzo dobry.

Wskazania do wykonania zabiegu:

Znaczący przerost migdałka gardłowego, któremu towarzyszą:

• Niedrożność nosa wymuszająca oddychanie przez usta
• Chrapanie
• Zespół obturacyjnego bezdechu sennego
• Nawracające zapalenia ucha środkowego
• Wysiękowe zapalenie ucha środkowego (powodujące niedosłuch)
• Wady zgryzu, nieprawidłowości rozwoju twarzoczaszki
• Nawracające zapalenia zatok, nosa i gardła

Przeciwwskazania do wykonania zabiegu:

• Infekcja górnych dróg oddechowych (w trakcie jej trwania)
• Otwarty, operowany lub podśluzówkowy rozszczep podniebienia
• Zaburzenia krzepliwości krwi
• Wiek poniżej 3 roku życia (nie dotyczy wskazań pilnych)
• Przeciwwskazania do znieczulenia ogólnego
• Ciężkie lub niewyrównane choroby internistyczne

Zagrożenia i powikłania zabiegu:

Powikłania po zabiegu adenotomii występują bardzo rzadko

• krwawienie z gardła (występujące zwykle w dobie zabiegowej)
• zakażenie miejsca operowanego
• uszkodzenie ujścia trąbki słuchowej
• zwężenie/atrezja części nosowej gardła
• uszkodzenie kręgu szczytowego
• odrost migdałka gardłowego

Zalecenia po wypisie :

Dolegliwości bólowe zwykle nie są duże, lecz może być konieczne stosowanie leków przeciwbólowych (paracetamolu, ibuprofenu). Dieta stosowana powinna być przez pierwsze dni półpłynna, należy przez kilka dni unikać gorących i kwaśnych pokarmów oraz ostrych przypraw­. Przez 2-3 tygodnie należy unikać wysiłku fizycznego oraz przebywania na słońcu. Wskazane jest picie zimnych napojów, można jeść lody.

Tonsillotomia

to zabieg polegający na ścięciu nadmiaru migdałków podniebiennych. Migdałki podniebienne powiększają się fizjologicznie w okresie od 3 do 7 roku życia. W tym czasie nabywa się odporność wobec większości bakterii, czy wirusów z którymi ma się kontakt. Przerośnięte, lecz bez cech przewlekłego zapalenia, migdałki podniebienne mogą stanowić problemy z oddychaniem, jedzeniem, czy mową.

Zabieg tonsillotomii jest wykonywany w znieczuleniu ogólnym, trwa około 20 minut i polega na ścięciu migdałków podniebiennych. Zabieg wykonuje się narzędziami, czy przy użyciu koblacji. Krwawienie po zabiegu zwykle jest nieznaczne i ustępuje samoistnie, a rana szybko się goi. Po zabiegu pacjent pozostaje pod obserwacją do czasu ustąpienia działania leków znieczulających. Przez kilka godzin nie można nic jeść, ani pić. Zwykle po kilku godzinach po zabiegu możliwy jest wypis do domu. Stan kliniczny dzieci po zabiegu zwykle jest bardzo dobry.

Wskazania do wykonania zabiegu:

Znaczący przerost migdałków podniebiennych, któremu towarzyszą:

• chrapanie
• zespół obturacyjnego bezdechu sennego
• zaburzenia połykania
• zaburzenia mowy
• wady zgryzu, nieprawidłowości rozwoju twarzoczaszki
• nawracające zapalenia zatok, nosa i gardła

Przeciwwskazania do wykonania zabiegu:

• Infekcja górnych dróg oddechowych (w trakcie jej trwania)
• Otwarty, operowany lub podśluzówkowy rozszczep podniebienia
• Zaburzenia krzepliwości krwi
• Wiek poniżej 3 roku życia (nie dotyczy wskazań pilnych)
• Przeciwwskazania do znieczulenia ogólnego
• Ciężkie lub niewyrównane choroby internistyczne

Zagrożenia i powikłania zabiegu:

Powikłania po zabiegu adenotomii występują bardzo rzadko

• krwawienie z gardła (występujące zwykle w dobie zabiegowej)
• odrost migdałków podniebiennych
• zakażenie miejsca operowanego

Zalecenia po wypisie :

Dolegliwości bólowe zwykle nie są duże, lecz może być konieczne stosowanie leków przeciwbólowych (paracetamolu, ibuprofenu). Dieta stosowana powinna być przez pierwsze dni półpłynna, należy przez kilka dni unikać gorących i kwaśnych pokarmów oraz ostrych przypraw­. Przez 2-3 tygodnie należy unikać wysiłku fizycznego oraz przebywania na słońcu. Wskazane jest picie zimnych napojów, można jeść lody.

Nacięcie błony bębenkowej z założeniem dreników wentylacyjnych

– zabieg polegający na nacięciu błony bębenkowej (paracenteza), odessaniu płynu z ucha środkowego oraz założeniu dreników przez błonę bębenkową. Zabieg zapewnia prawidłową wentylację ucha środkowego. Jest wykonywany jest szczególnie często u dzieci, u których w związku z niedosłuchem rozpoznaje się wysiękowe zapalenie ucha środkowego. Zabieg zazwyczaj jest połączony z adenotomią lub tonsilloadenotomią (w zależności od wskazań), ponieważ przerośnięty migdałek gardłowy poprzez ucisk na ujście trąbki słuchowej uniemożliwia fizjologiczną drogę wentylacji ucha.

Rodzaj założonego drenu wentylacyjnego zależy od wskazań – głównie od tego czy dren na pozostać na czas krótki (kilka miesięcy), czy dłuższy (np. 2 lata). Większość dreników wentylacyjnych wypada samoistnie z ucha po upływie 6-12 miesięcy, a błona bębenkowa zarasta. Pacjent zazwyczaj tego nie odczuwa i dowiaduje się najczęściej o tym fakcie na kolejnej wizycie laryngologicznej. Kolejny rodzaj dreników pozostaje w uchu do czasu jego usunięcia przez lekarza i są one zakładane z konieczności długotrwałej wentylacji ucha.

Wskazania do wykonania zabiegu:

• Wysiękowe zapalenie ucha środkowego – gromadzenie się płynu w uchu środkowym
• Nawracające zapalenia ucha środkowego
• Atelektazja/kieszonki retrakcyjne błony bębenkowej

Przeciwwskazania do wykonania zabiegu:

• Infekcja górnych dróg oddechowych (w trakcie jej trwania)
• Zaburzenia krzepliwości krwi
• Przeciwwskazania do znieczulenia ogólnego
• Ciężkie lub niewyrównane choroby internistyczne

Zagrożenia i powikłania zabiegu:

• krwawienie z ucha poprzez skaleczenie przewodu słuchowego
• przedwczesne wypadnięcie drenu

Inne występujące rzadko:

• perforacja błony bębenkowej
• brak poprawy słuchu
• uszkodzenie struktur ucha środkowego
• stany zapalne przewodu słuchowego
• wpadnięcie drenu wentylacyjnego do ucha podczas gojenia lub podczas czyszczenia ucha (niezmiernie rzadko)

Zalecenia po wypisie :

Pacjent po zabiegu najczęściej czuje się bardzo dobrze. Obecność drenów w uchu nie jest odczuwana przez pacjenta. Bardzo rzadko konieczne jest leczenie bólu pooperacyjnego. Przez kilka dni z ucha może wydobywać się płyn – to prawidłowa czynność drenu. Do czasu wypadnięcia dreników należy chronić ucho przed wodą pod ciśnieniem. Bardzo zimna woda może wywołać zawroty głowy. Brudna woda może wywołać zakażenie ucha. Przed zabiegiem można wykonać specjalne indywidulane wkładki przeciwwodne, dzięki którym można korzystać z aktywności wodnych. Po zabiegu nie ma przeciwwskazań do lotu samolotem.

Septoplastyka

to zabieg laryngologiczny, celem którego jest korekcja skrzywionej przegrody nosa. Przegroda nosa jest chrzęstno-kostną strukturą dzielącą jamę nosa na dwie części. Prostą i symetryczną przegrodę nosa mają nieliczni, większość populacji posiada nieduże naturalne skrzywienie. U części osób skrzywienie przegrody nosa jest na tyle duże, że powoduje uporczywe objawy, które zmuszają do wykonania septoplastyki. Skrzywienie przegrody nosa może mieć charakter wrodzony lub nabyty. Wrodzone skrzywienie przegrody nosa ma związek z urazem okołoporodowym, a także z nieregularnym wzrostem chrząstek i kości nosa. Nabyte skrzywienie ma najczęściej związek z uszkodzeniami powstałymi w wyniku razów mechanicznych. Septoplastyka najczęściej wykonywana jest u pacjentów w wieku po 18-20 roku życia, ponieważ przegroda kształtuje się do tego wieku, niemniej jednak poważne skrzywienie może dotyczyć pacjentów w każdym wieku i wymagać leczenia.

Septoplastyka jest wykonywana w znieczuleniu ogólnym (chory w trakcie zabiegu śpi) i trwa około 60 minut. Nacięcie wykonuje się w przedsionku nosa, w związku z czym nie ma widocznej na skórze blizny. Przegroda zostaje wypreparowana, a skrzywienie skorygowane. W przypadku współistnienia przerostu małżowin nosowych dolnych bywa konieczna ich korekta. Pod koniec zabiegu zakładane są szwy (rozpuszczalne) na miejsce cięcia, czasem konieczne jest założenie plastikowych płytek stabilizujących. Do nosa zakładany jest opatrunek. Po zabiegu pacjent pozostaje pod obserwacją do czasu ustąpienia działania leków znieczulających. Przez kilka godzin nie można nic jeść, ani pić. Zwykle po kilku godzinach od zabiegu możliwy jest wypis do domu, czasem istnieje konieczność pozostania na obserwacji przez jedną noc.

Wskazania do wykonania zabiegu:

• Upośledzenie drożności nosa / problemy z oddychaniem przez nos
• Obturacyjny bezdech senny
• Chrapanie
• Nawracające zapalenia nosa i zatok
• Częste bóle głowy
• Zaburzenia węchu i mowy
• Częste krwawienia z nosa
• Poprawa dostępności leków donosowych

Przeciwwskazania do wykonania zabiegu:

• Infekcja górnych dróg oddechowych (w trakcie jej trwania)
• Zaburzenia krzepliwości krwi
• Przeciwwskazania do znieczulenia ogólnego
• Ciężkie lub niewyrównane choroby internistyczne
• Wiek poniżej 18 roku życia jest przeciwwskazaniem względny

Zagrożenia i powikłania zabiegu:

• krwawienie z nosa (występujące zwykle w dobie zabiegowej)
• zakażenie miejsca operowanego
• perforacja przegrody nosa
• nawrót skrzywienia przegrody nosa
• uczucie pustego nosa
• zaburzenia węchu (wyjątkowo rzadko)
• zaburzenia czucia feromonów skutkujące pogorszeniem libido (kazuistycznie)

Zalecenia po wypisie :

W okresie po wypisie do domu najczęściej konieczne jest leczenie bólu pooperacyjnego. Chory otrzyma zalecenia dotyczące leków przeciwbólowych, które powinien zażywać. Po zabiegu można wrócić do własnej diety. Opatrunek z nosa zostaje usunięty zwykle do 2 dni od zabiegu. Przez 2-3 tygodnie należy unikać wysiłku fizycznego, przebywania na słońcu, czy korzystania z sauny. Początkowo należy bardzo delikatnie wydmuchiwać nos. Czasami konieczne jest stosowanie leków przeciwkrwotocznych. Założony opatrunek stabilizacyjny zostaje usunięty po tygodniu.

Tonsillektomia

to zabieg polegający na wycięciu (a właściwie wyłuszczeniu) migdałków podniebiennych zwanych potocznie bocznymi. Jest to najczęściej wykonywana procedura laryngologiczna na świecie. Zabieg wykonuje się zarówno u dorosłych, jak i u dzieci. Migdałki wycinane są w całości w granicach swojej torebki, w związku z czym nie odrastają.

Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu ogólnym (chory w trakcie zabiegu śpi). Do jamy ustnej zakładana jest rozwórka szczękowa. Zabieg można wykonać narzędziami, sprzętem do elektrochirurgii, bądź laserem. Po zabiegu pacjent pozostaje pod obserwacją do czasu ustąpienia działania leków znieczulających. Przez kilka godzin nie można nic jeść, ani pić. Zwykle po kilku godzinach po zabiegu możliwy jest wypis do domu, czasem istnieje konieczność pozostania na obserwacji przez jedną noc.

Zagrożenia i powikłania zabiegu:

• krwawienie z gardła (występujące zwykle w dobie zabiegowej)
• zakażenie miejsca operowanego
• zaburzenia smaku i połykania (najczęściej przemijające)
• zaburzenia ruchomości języka (najczęściej przemijające)
• uszkodzenie zębów lub stawu skroniowo-żuchwowego

Wskazania do wykonania zabiegu:

• Nawracające zapalenia migdałków podniebiennych
• Znaczący przerost migdałków podniebiennych upośledzający drożność dróg oddechowych – powodujący zespół obturacyjnych bezdechów sennych
• Epizod ropnia okołomigdałkowego
• Zapalenie z podejrzeniem obecności ogniska pierwotnego w obrębie migdałków podniebiennych (gorączka reumatyczna, zapalenie wsierdzia, zapalenia nerek, łuszczycowe zapalenie stawów)
• Podejrzenie zmiany nowotworowej migdałka
• Przewlekłe zapalenie migdałków podniebiennych z objawami miejscowymi, cuchnącym oddechem, halitoza.

Przeciwwskazania do wykonania zabiegu:

• Infekcja górnych dróg oddechowych (w trakcie jej trwania)
• Otwarty, operowany lub podśluzówkowy rozszczep podniebienia
• Zaburzenia krzepliwości krwi
• Wiek poniżej 3 roku życia (nie dotyczy wskazań pilnych)
• Przeciwwskazania do znieczulenia ogólnego
• Ciężkie lub niewyrównane choroby internistyczne
• Wykonywanie zawodu śpiewaka (wskazanie względne – możliwość dyskretnej zmiany głosu)
• Ciężkie zanikowe zapalenie gardła

Zalecenia po wypisie :

W okresie po wypisie do domu najczęściej konieczne jest leczenie bólu pooperacyjnego. Chory otrzyma zalecenia jakie leki przeciwbólowe powinien zażywać. Do szyi można przykładać worki z lodem. Dieta powinna być przez pierwsze dni półpłynna. Należy przez kilka dni unikać gorących i kwaśnych pokarmów oraz ostrych przypraw­. Po tygodniu można wprowadzać pokarmy twarde. Przez 2-3 tygodnie należy unikać wysiłku fizycznego oraz przebywaniu na słońcu. Wskazane jest picie zimnych napojów, można jeść lody. Przez okres 3 tygodni nie zaleca się spożywania alkoholu.

Uwulopalatofaryngoplastyka

to jeden z najczęściej wykonywanych zabiegów u pacjentów z zespołem obturacyjnych bezdechów sennych. Istnieje wiele modyfikacji wykonywania tego rodzaju zabiegu, jednak w dużym uproszczeniu polega na wycięciu migdałków podniebiennych oraz wykonaniu plastyki podniebienia miękkiego oraz gardła. Celem wykonania zabiegu jest zmniejszenie zapadania się gardła, poszerzenie jego światła oraz zmniejszenie wibracji operowanych okolic.

Zabieg uwulopalatofaryngoplastyki trwa zwykle około 60-90minut. Zabieg rozpoczyna się od znieczulenia ogólnego (chory w trakcie zabiegu śpi). Do jamy ustnej zakładana jest rozwórka szczękowa. Następnie zostają wycięte migdałki podniebienne. Podniebienie miękkie zostanie usztywnione przy użyciu lasera lub elektrokoagulacji, a języczek zostaje skrócony. Czasem zachodzi konieczność założenia szwów w gardle podczas plastyki gardła i podniebienia. Po zabiegu pacjent pozostaje pod obserwacją do czasu ustąpienia działania leków znieczulających. Przez kilka godzin nie można nic jeść, ani pić. W okresie pooperacyjnym pacjenci najczęściej uskarżają się na ból gardła, którego nasilenie jest różne u różnych osób. Ból w ciągu następnych dni stopniowo się zmniejsza. Zwykle po kilku godzinach po zabiegu możliwy jest wypis do domu, czasem istnieje konieczność pozostania na obserwacji przez jedną noc. Po kilku godzinach możliwe jest zjedzenie półpłynnego posiłku (może to być np. serek homogenizowany).

Zagrożenia i powikłania zabiegu:

• krwawienie z gardła (występujące zwykle w dobie zabiegowej)
• zakażenie miejsca operowanego
• zaburzenia smaku i połykania (najczęściej przemijające)
• zaburzenia ruchomości języka (najczęściej przemijające)
• uszkodzenie zębów lub stawu skroniowo-żuchwowego
• cofanie się pokarmów do nosa
• uczucie suchości w gardle, uczucie ucisku w gardle, uczucie zatrzymywania się pokarmu w trakcie połykania

Wskazania do wykonania zabiegu:

• Zespół obturacyjnych bezdechów sennych

Przeciwwskazania do wykonania zabiegu:

• Infekcja górnych dróg oddechowych (w trakcie jej trwania)
• Otwarty, operowany lub podśluzówkowy rozszczep podniebienia
• Zaburzenia krzepliwości krwi
• Przeciwwskazania do znieczulenia ogólnego
• Ciężkie lub niewyrównane choroby internistyczne
• Wykonywanie zawodu śpiewaka (wskazanie względne – możliwość dyskretnej zmiany głosu)

Zalecenia po wypisie :

W okresie po wypisie do domu najczęściej konieczne jest leczenie bólu pooperacyjnego. Chory otrzyma zalecenia jakie leki przeciwbólowe powinien zażywać. Do szyi można przykładać worki z lodem. Dieta stosowana powinna być przez pierwsze dni półpłynna. Należy przez kilka dni unikać gorących i kwaśnych pokarmów oraz ostrych przypraw­. Po tygodniu można wprowadzać pokarmy twarde. Przez 2-3 tygodnie należy unikać wysiłku fizycznego oraz przebywania na słońcu. Wskazane jest picie zimnych napojów, można jeść lody. Zaleca się unikanie spożywania alkoholu przez 3 tygodnie. Czasem konieczne jest przyjmowanie antybiotyków, sterydów oraz leków obniżających kwaśność żołądka – zostaną one zapisane przez lekarza przy wyjściu do domu.